Een likdoorn ontstaat door druk of wrijving.
Likdoorns kunnen zich voordoen:
– onder de voet, vooral onder de kopjes van de middenvoetsbeentjes
– boven op de tenen bij krabbel of klauwtenen
– aan de teentop bij hamertenen
– op plaatsen met abnormale druk
– op de voetrug
– onder de nagel
– in de nagelwal
We onderscheiden diverse soorten likdoorns:
- Gewone likdoorn
- Vaatlikdoorn
- Weke likdoorn
- Zaadlikdoorn
- Zenuwvaatlikdoorn
Gewone likdoorn:
Een gewone likdoorn is een heuvelachtige verhoorning van de opperhuid met een centrale, naar binnen groeiende puntige kern. De bloedvaatjes onder de likdoorn zijn sterk vergroot, waardoor er bij verwonding een sterkere bloeding zal optreden dan elders.
Vaatlikdoorn:
De vaatlikdoorn is een likdoorn waarbij de vasculaire papillen (fijne haarvaten) van de lederhuid tot in de verhooning zijn doorgewoekerd. Ze vertonen donkere vlekjes in de likdoorn. Deze likdoorns zijn zeer pijnlijk bij aanraking en komen meestal voor op de teentoppen en de dorsale zijde van de tenen.
Weke likdoorn:
De weke likdoorn / zachte likdoorn komt alleen voor tussen de tenen. Hij omsluit talgklieren waarvan het vet verzacht is en hem een witachtig aanzien geeft. Het zweet maakt er een weke, sponsachtige massa van met stukjes opperhuid. Deze likdoorn wordt vaak omgeven door een verhard gedeelte in de vorm van een ring.
Het is een zeer pijnlijk aandoening door de aanhoudende druk door zowel druk van binnenuit (teenbotjes onderling / spreidvoet) als door druk van buitenaf (te nauw schoeisel).
Vaak komen ze paarsgewijs voor. Wanneer één aanwezig is, ontwikkeld zich er op de naastliggende teen meestal ook één.
Zaadlikdoorn:
Een zaadlikdoorn is eigenlijk een bijzonder soort likdoorn, omdat deze zonder aanleiding, dus zonder druk of wrijving ontstaat. Ze komen meestal groepsgewijs voor bij mensen met een slechte bloedcisculatie, bij oudere mensen met een zeer droge huid, bij suikerpatiënten en bij reumapatiënten. Zaadlikdoorns zijn niet pijnlijk. Ze zien eruit als een klein zaadkorreltje.
Zenuwvaatlikdoorn:
De zenuwvaatlikdoorn heeft hetzelfde uiterlijk als de vaatlikdoorn. Het verschil is dat bij deze likdoorn ook zenuwuiteinden in de verhoorning zijn meegegroeid. De zenuwvaatlikdoorn is hypergevoelig en veroorzaakt zelfs ’s nachts pijn.